...

Wel en wee in Hoskins

Hier is dan een nieuwe impressie van ons leven in Hoskins.
De vorige week stond nog deels in het teken van het overlijden en de begrafenis van mijn moeder. Van verschillende kanten bereikten ons hartelijke berichten om mij en ons hier deelneming te betuigen. Dat was echt een enorme bemoediging. Er was veel begrip en meeleven met het feit dat ik me enorm verheugd had om mijn moeder nog te mogen ontmoeten hier op aarde en dan de keuze om niet hals over kop in het vliegtuig te stappen, zodat ik op afstand de begrafenis moest volgen. Maar behalve dat ik een nogal nuchter mens ben, overheerste toch vooral de dankbaarheid dat mijn moeder op zo’n hoge leeftijd op zulk een benijdenswaardige manier mocht inslapen. De dankbaarheid ook dat ik haar de avond te voren nog gebeld had en dat mijn broers en zussen met onze oudste dochter Jiska als mijn plaatsvervangster in goede harmonie en samenwerking een waardige begrafenis hebben kunnen voorbereiden en verzorgen. Zij hebben mij dagelijks met verslagjes, lieve woorden en foto’s op de hoogte gehouden.
Aangezien ik ruim 25 jaar in Emmeloord gewoond heb en de begrafenis van diverse vrienden en kennissen heb bijgewoond kon ik me een goed beeld vormen van de route, het uitvaartcentrum, de begraafplaats, enz. Dat gaf mij ook een bepaalde troost en rust. Het is goed zo.
Ik heb begrepen dat mijn moeder, die enorm geliefd was door jong en oud een Koninklijke uitvaart had met heel veel belangstelling. Ze had vele vrienden en kennissen en een geweldig uitgebreid nakroost, te weten 6 kinderen, totaal 26 kleinkinderen en 8 achterkleinkinderen, en natuurlijk de aangetrouwde kinderen en de baby’s op komst!!
Heel wonderlijk is het dat telkens in de tijd dat een van onze ouders overleed (mijn moeder was de laatste) er een of meer klein- of achterkleinkinderen op komst waren. Dan komt onwillekeurig het oude Psalmvers in mijn gedachten: “Geslachten gaan, geslachten zullen komen. Wij zijn in Zijn ontferming opgenomen!” Psalm 90.
Is dat niet geweldig?

School en bibliotheek

Intussen ging het leven hier gewoon door.
Maandag was de eerste schooldag. Het nieuw aangestelde Hoofd opende in de samenkomstruimte in bijzijn van alle leerkrachten, leerlingen, belangstellende ouders, enz. het nieuwe schoolseizoen.
Van alles werd besproken, nieuwe dingen uitgelegd, nieuwe boeken geïntroduceerd. De leerlingen kregen op het hart gedrukt toch vooral zuinig te zijn op de kostbare boeken!

Enkele moeders werden voorgesteld als tijdelijke leraressen, om het “eeuwige” tekort op te vullen.
Als er een leraar of lerares onder onze lezers is die zich plotseling geroepen weet om hier een vacature te komen opvullen, neem dan direct contact op met N.T.M. Nederland. ;) Ook tijdelijke leraren voor bv. 1 of 2 jaar zijn welkom!
De samenkomst werd afgesloten met het zingen van het lied “Be bold, be strong, for the Lord your God is with you!” onder de bezielende leiding van Mr. ter Maat!!

Daarna gingen alle leerlingen met hun leraar of lerares naar hun locaal met grote verwachting!

Inmiddels zit de eerste week er al weer op en iedereen is weer gewend en op het ritme van het schoolleven ingesteld. Sinco komt weer geregeld met een van zweet doordrenkt poloshirt thuis en geniet van de “nieuwe lichting” “Highschoolers”. Enkele twaalfjarigen zijn bevorderd en vinden het prachtig om nu ook van Mr. ter Maat les te krijgen!

Al zeg ik het zelf, hij is geknipt voor zijn vak, met zijn eigen enthousiaste stijl weet hij de kinderen te boeien en ik ben er van overtuigd dat ze weer heel wat zullen leren, meer dan in de boekjes staat, want er zijn weinig onderwerpen waar hij helemaal niets van af weet!
Ik moet eerlijk zeggen dat er ook wel eens dingen tegen zitten, dit voor de genen die denken dat er nooit problemen zijn, want het is normaal dat die er zijn, en zeker op een zendingsveld. De vijand vindt het helemaal niet leuk als wij voor de Heer werken, maar we laten ons niet knechten, dus blijf voor ons bidden. De vijand werkt altijd van binnenuit. Maar Goddank hebben we wapens in de hand gekregen en is het niet nodig om op deze plek over de aard van de tegenstand te schrijven.
Laten we God de Heer prijzen voor al Zijn voorzieningen en voor alle kracht en gezondheid die we nog steeds ontvangen.

Ook het werk in de bibliotheek krijgt nu weer de oude dimensie erbij van het geregeld in- en uitchecken van de boeken, wat ik met plezier doe. In de vakantie had ik heel wat boeken gecatalogiseerd en ik vond het leuk om deze eerst onder de aandacht te brengen, alvorens ze op de planken hun plaats te geven. Met de creatieve hulp van Manuela had ik een hoekje ingericht met daarin de nieuwe boeken uitgestald. Een soort nieuwsbrief van mijn hand is in de klassen voorgelezen, zodat iedereen de gelegenheid kon aangrijpen om een kijkje te nemen.

Manuela vermaakt zich hier ook prima, ze werd af en toe “gestrikt” door een van onze leraressen en ingezet om nog wat te helpen bij de afwerking van nieuwe gordijnen voor de klaslokalen en haar werd gevraagd om wat werk van de kinderen na te kijken.

Aankomst nieuwe juf en de omgeving bekijken

Gelukkig is er al 1 nieuwe juf aangekomen! De Engelse Rachel is midden twintig en heeft al een jaar of 5 voor de klas gestaan in Engeland en wil hier de komende 2 jaren dienen op de zendingsschool.
Uiteraard is zij een welkome aanvulling op ons team.
Jan en Annette zijn aangewezen om de nieuwkomers op weg te helpen met de eerste oriëntatie, daar hoort een tochtje door de omgeving bij. Ik had gevraagd of Manuela mee mocht en dat was voor haar dus even een gezellig uitstapje. De basis is natuurlijk vrij klein en alleen mag je niet op stap, dus een tripje buiten het hek is altijd leuk, aangezien “papa en mama” hun werk moeten doen. Nu heb ik wat meer vrijheid dan Sinco dus eventueel kan ik wel eens met haar weg, maar dan ook weer in gezelschap van anderen. Maar daar is vorige week niet zoveel van gekomen.

De nieuwe juf "Rachel" met Annette aan de kant van de weg "orienteren"!

Weekend

Pas vrijdagmiddag hebben we ons gepermitteerd om er even op uit te gaan. Samen met Jan en Annette, Michelle, Beulah en Kelly met de kinderen zijn we na schooltijd naar Kimbe gegaan. Na wat noodzakelijke boodschapjes hebben we ons heerlijk vermaakt in Liamo. Het is eindelijk weer eens tropisch weer aan het worden,nu ja, wat je er als buitenstaander onder verstaat. Heet, zonnig en geen regen. De afgelopen weken was het koel, winderig en vaak regende het. Nu moet ik zeggen, dat wij als Tropenbewoners dat natuurlijk heerlijk vonden, maar als je helemaal vanuit het koude kikkerlandje komt en je een tropische vakantie in je hoofd hebt, lijkt het niet zo leuk, vooral als je naar het strand gaat of naar het rif.
Maar we hebben de indruk dat het winderige seizoen voorbij is en misschien ook de regelmatige regen, die voor mijn tuintje juist weer zeer welkom was. Ach en zo zie je maar weer, het is goed dat wij het weer niet zelf kunnen besturen.

Zaterdagavond zijn we nog met een klein groepje naar de zonsopgang gaan kijken. Om half 5 vertrokken we, stoeltjes mee, wat eten en drinken enz. Sinco bleef dit keer thuis om zijn preek voor zondag voor te bereiden.
Helaas kon ik deze dagen het water niet in omdat ik een wondje aan mijn voet heb, wat slecht geneest. Dat is normaal hier in de tropen maar erg lastig. Ik ben al aan de antibiotica en hoop dat het over is voor ik op reis ga, want het loopt niet zo lekker.
Maar bij het water zitten en niet mogen zwemmen is voor mij heel moeilijk! Niettemin de zonsondergang was adembenemend mooi. Wat een kleurenpracht, en dit keer weinig wolken, je kon de hele skyline met de bergen van de baai op de achtergrond goed zien!

Zondag

Sinco mocht de prediking verzorgen. Het ging over de eerste brief aan de Thessalonizensen. Het eerste hoofdstuk. Hij heeft vooral een geïllustreerde uiteenzetting gegeven van de reizen van Paulus, de tegenstand, de volharding, enz. En via een geprojecteerde landkaart kregen we een goed beeld van de ligging van de plaatsen die in de brieven van Paulus en de Handelingen worden beschreven.

Logeren bij “echte” zendelingen

Omdat we hier natuurlijk erg gebonden zijn aan de basis en er weinig toeristische routes enz. op dit eiland zijn moesten we iets bedenken om Manuela’s verblijf voor haar zo interessant mogelijk te maken. Je kunt allerlei mooie en bijzondere plaatsen in PNG alleen bereiken per vliegtuig of boot. Maar dat is onder normale omstandigheden voor normale zendelingen niet te betalen. Nu heb ik in het verleden al eens verteld dat er begin van dit jaar twee gezinnen zijn begonnen met het “echte” werk een eind verderop. Dus onder de stam en taalgroep waar wij middenin zitten. Zij hebben na hun voorbereiding hier op de basis hun huizen gebouwd in een dorp ongeveer een half uur rijden hiervandaan. Ik kwam op het idee om te vragen of Manuela een paar dagen bij hen mag logeren, om zo een indruk te krijgen van het leven en werk dat zij daar doen en ook om wat dichter tussen de plaatselijke bewoners te zitten om ze een beetje te leren kennen.
Manuela vond dat een goed plan en de betreffende collega’s zagen dit ook wel zitten.
Zo kwam het dat ik , met een andere collega als chauffeur, omdat Sinco nog dingen hier te doen had, Manuela heb weggebracht. Omdat de communicatie met onze mensen daar wat te wensen overlaat, was er even een klein misverstand. Een van de gastvrouwen, Irene, waarmee ik het contact had gehad was in de war en verwachtte ons pas maandag. Even kleine paniek, maar dat herstelde zich al gauw, Manuela was toch zeer welkom. In allerijl werd de logeerkamer in orde gemaakt, bed op gemaakt en zo. Toen hebben we even kennis gemaakt met de buren, niet alleen onze vrienden Ben en Nikki, maar ook de plaatselijke bewoners, het gezin dat eigenaar is van de grond waar de huizen van de zendelingen staan. Heel vriendelijke mensen, waar we een poosje op een bankje hebben gezeten. Om wat te zeggen bewonderde ik een mooie grote hibiscus struik met roze bloemen! Direct werd er opdracht aan een dochter gegeven om een tak voor me af te hakken. Dus zo heb ik weer een stek voor mijn tuintje! Dat vond ik natuurlijk helemaal niet erg!!

Notenseizoen

Sommige vruchten zijn het hele jaar door verkrijgbaar, zoals papaja’s en bananen, citroenen. Maar er zijn vruchten die maar een keer in het jaar te krijgen zijn. En daar horen een bepaald soort noten bij. De mensen hier noemen ze “galip”. De oogst duurt slechts een paar weken en voordat Jo wegging heeft ze me verteld dat zij altijd zoveel mogelijk inslaat, bewerkt en invriest, zodat ze het hele jaar door de beschikking heeft over deze heerlijke noten die je dan kunt verwerken in koek, brood of gebak, enz. Nu, aangezien ik ook een grote liefhebber van noten ben, heb ik aan de werkmensen hier te kennen gegeven dat ik grote belangstelling heb. Vorige week kon ik via Judith al een partijtje kopen, die heeft zij toen netjes voor me gepeld en geroosterd. Ik heb ze in porties in plastik zakjes in de vriezer gedaan, maar wilde best nog wat meer, ik zou hier geen jaar mee doen bij regelmatig gebruik. Dus vanmorgen kwam er weer iemand met een partij verse galip noten. Om de prijs hoef je het niet te laten! Het leuke vond ik ook, de manier waarom de mensen ze hier verpakken. Namelijk in bladeren. Kleine zakjes van bladeren dichtgebonden met vezels, een zeer natuurvriendelijke verpakking.

Het gaat mij wel aan het hart dat wij als blanken (even generaliserend gesproken) plastik zakken en blikjes, enz. hebben geïntroduceerd, want helaas hebben mensen van nature blijkbaar niet het besef dat je je omgeving beter schoon en netjes kunt houden en dat plastik en blikjes de ondergang van het milieu betekenen. Want ook hier zie je overal afval langs de weg, verpakkingen van allerlei onoplosbaar spul. Echt zonde in de echte betekenis van het woord.
Tja, zo zijn er telkens weer die contrasten, de gevolgen van hebzucht en ongeremdheid.
Maar er is hoop!

Eens zal er herstel plaatsvinden. ‘Want met reikhalzend verlangen wacht de schepping op het openbaar worden der zonen van God.’ (Romeinen 8 : 19), en God heeft ook gezegd: ‘Want zie, Ik schep een nieuwe hemel en een nieuwe aarde; aan wat vroeger was, zal niet gedacht worden, het zal niemand in de zin komen. (Jesaja 65 : 17). Ook al is dat nu nog toekomstmuziek, er komt een tijd waarin wij niet meer hebzuchtig en vernielzuchtig zullen zijn en alles hersteld.
Maar laten we in de tussentijd zo verantwoord mogelijk omgaan met wat we hebben en God danken voor wat Hij ons nog gelaten heeft aan prachtig natuurschoon!
Kijk elke dag naar de bomen, de bloemen de planten en de dieren en Prijs Hem!!!!

.

***
Hoe prachtig is het
dat niemand
een seconde
hoeft te wachten
om te beginnen
met de wereld
te verbeteren!

Anne Frank - Joods meisje
dat in de oorlog
in een concentratiekamp
overleed.

***

Ons thuisfront heeft een mooie site met o.a. een forum over zending!

...

PS. Ik lees altijd met veel interesse en geprikkeld door de humor de columns van

COLUMNCHRIST

Neem een kijkje!